اعمى ترك احساسه

المجروح من الحب او حتى اللى فقد حد كان بيحبه، بيبقى عامل زى الاعمى ويفتكر ان دى نهاية الدنيا، لكن لو ادى لنفسه فرصة يفكر شويه هيلاقى نفسه اجمل انسان فى الدنيا لكن الصدمة منعاه من انه يشوف الدنيا كويس، فى ناس قريبن منه قوى وخايفين عليه قوى وبيحبوا قوى، لكن الاعمى مش بيشوف ده بس المفروض يحسه وفعلا هو بيحسه. وفى مرة الاعمى محتاج حد يخرجه لكن الانسان اللى بيحبه وخايف عليه خايف يخرجه بدرى علشان الشمس ها تزود من تعب عنيه عايز يخرجه لما الشمس تروح. ويبتدى الاعمى يفكر ويقول طيب هو انا ليه استناه ما هو انا لو خرجت لوحدى دلوقتى اكيد هلاقى حد يساعدنى وياخد بأيدى، فيخرج فعلا فيلاقى واحد ماشى فى الشارع كل همه وساعدته ان الناس تقول عليه بيعمل خير. طبعا هما الاتنين ما هيصدقوا كل واحد لقى اللى عايزه، ويضحك الاعمى ويبص للى بيحبه علشان يعرفه ان فيه غيره وان انا حوليا ناس واعرف اختار فى اى وقت. لكن لو كان بيشوف او يسال احساسه هايعرف انه الشخص ده عايزه لمصلحة خاصة مش علشان بيحبه حتى لو مشى معاه مشوار او اتنين عمره ما هايكمل معاه بقيت حياته ولا هايسعده. ياريته ما فكر وياريت كان مشى ورا احساسه يا خسارة فقد اللى كان مستعد يكمل معاه حياته لانه بيحب.

كلمات pajo